ÇocukluğumŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şimdiki bilgisayar bebelerini gördükçe, çocukluğumu doya doya yaşadığımı anlıyorum. 41 yaşındayım, 70’li yıllar çocukluğumuz altın yıllarıydı. Her nesne bizim için oyuncaktı. Kimi zaman gazoz kapağı, kimi zaman kibrit kutularının resimli kısımları, misketler, toplar, teller....
Çocukluğum…
En güzel anılarım, Gizli birer hazineydi Misketlerim, gazoz kapaklarım Ve de deniz kabuklarım. Toz pembeydi hayallerim… Kuşlar gibi mutlu Uçurtmalar kadar özgürdüm. Dertsizdim, tasasızdım… İnsanı yoğuran olaylara Kaygısızdım. En büyük mutluluğumdu Kitaplarım, çemberim.. Ve de topacım. Hani nerede benim Mis kokulu çantam, kalemlerim Ve de boyalarım. Şair ne güzel demiş “Affan dedeye para saydım Sattı bana çocukluğumu” Ama benim Affan dedem de Yok ki Versin bana çocukluğumu. AKYOL |
Kutlarım...