arayış
kuytu köşesinde oturmak hayat denen odanın
perdenin kıyısındaki gölgeye sıgınmak kaçmak kör eden gündüzün ışıgından kaçmak ve güneşin parıltısına aldanmamak uyanık kalmak geceleri çıkışı bulamamak karanlıgın düşünce koridorlarında masalımsı varoluş hikayeleri okumak kutsal kitaplardan kalbinde mi gökyüzü ? oysa sis kaplar etrafını gözlerin grileşir bulanık cennet serabı uzaklarında belirir günahın fısıltısı gelir kulagına hayalini kuramadıgın her yer cennet ruhunun damlaları eritemez benliğindeki utanışı yok olamazsın boşlugunda.. |
kaçmak ve güneşin parıltısına aldanmamak
evet, bu söz bi çok şeyi anlatıyor.. çok ışık veren şey, cazip görünür, iyi birşeymişcesine, ışığına aldanılır ama insanı kör eder.. çünkü onu gördüğünde ona aldanır ve gölgede kalanın farkına varamazsın..güzel olan şeyin sonu da hayır gibi gelir.. ama güneşin de fazlası zarardır..
o nedenle şairenin dediği gibi bazen güneşe aldanmamak lazım (not: bu arada güneş burda benim adıma çok anlamlı geldi)
hadi klasik söz: ve tebrikler:))