işte yarını aralayan bir karanlık
işte sen
senin böyle gidişin
nasıl çökerti beni bir bilsen
sensiz yapayanlız yürüdüm
bu sokakları


birileri üflüyor
yanmakta olan mumları
gerisinde aklıma geliyor
bu şehrin mum kokulu kadınları
sen aşk acısına zehir katarken
birileri kanayan yaralara tuz basmakta
ben sana gelmek için kasisli mesafeler geçerken
sen hala kaçmakta


bir günü bir güne bağlamak kadar kısa sürüyor hayat
bir ömrü bir ömürden ayırırcasına uzun
şimdi başkaları çıkıyor senin çıktığın merdivenden
başkaları iniyor senin gözlerine benzeyen nil’e
karanlıklar süslüyor bu şehri
karanlıklar yarına götürüyor seni
ses yok sokaklarda yanlızca ayakkabı sesleri
ve bıçaklanmış bir ay ikiye bölünmekte



yarını başlatan bir sabaha koşmak
yarını kucaklayan bir yare sarılmak
gersinde saatlerin amansız işleyişi
ve sokak çocuklarının ağlarken göz yaşlarını silişi

bugünden başka bir gün yok
yarına çıkmaz sağlam bedenim




MURAT GÖN