sev diye
sev diye
Sen savrulup giderken sonbahar meltemlerinde Ben hevesle soluyorum aşkı Umutlarımın ucu bucağı yok biliyorum Fakat aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat Seni soluyorum her nefeste Sönük bir ateşin küllerisin belki Rüzgârın dokunmaya tenezzül etmediği küller Dokunsa yanacakmış gibi kavrulacakmış gibi Elimde değil ağlamadan unutmak yanmamak Rüzgâra söz geçiremiyorum bu akşam Ölüp ölüp diriliyorum ruhumun dehlizlerinde Sanki can çekişirmişçesine yıkılıyorum bir köşede Haykırmak, güneşe yüz tutmuş çiçekler gibi Acımasızlığa karşı çaresiz ve amaçsız Soyutlanıyorum hayatından uzaklara çok uzaklara Sevmedim diye değil üzüldüm diye değil Sadece sen mutlu ol Sen sev diye … |