İçimden yetim sevgiler geçirdim
Kavruk bir kelepçe altında sürgünü yaşadım
Bana sormayın
Kıvrak olmayı beceremedim onlar gibi


Kışımı sarı yapraklarla besledim
Karlarım dökülürdü beyaza bürünürdü kentim
Kıskanırdım doğa ananın mucizesini
Gülün rengi aksa dokunamazdım
Şehrime isimsiz mektuplar postaladım


Kaldırım altı adımlarım oldu sokaklarda
Araba kornasında kendimi hatırladım
Ölüm değildi sebebim
Hafızam yitikti yürümesini unuttum sadece


Cebimde birikirdi bozukluklar altın yaldızında
Orda da ben vardım gülmeyin halime
İnsan geçerse benliğinden sormayın halini
Kara borsa satar kendini bilmediklerine


Yazım olmadı hiç bir zaman
Hazana harcadım yüklendiğim hatıraları
Ben onlara bin verirken karşılığını alamadım
Anlatıyım daha fazla yalnızlığımı
Yada sussup taşınayım erkence dünyadan...........