Gök mavi ,deniz dalgalıydı o,gün.
Toprak kan renginde,kızıla çalıyordu sanki,
Gün batmak bilmiyordu ufukta.
Saatlerden ayrılık vakti.

Mevsimlerden ilk bahardı,
Günlerden pazar,
Yağmur yağıyordu şehre,
Saatlerden ayrılık vakti.

Ağlar çekiliyordu denizden.
Ve son kez suya değiyordu ayakların,
Martılarla son sözlerini paylaşıyordun.
Saatler ayrılık vaktindeyken,

Hala yağmur yağıyordu üstümüze.
Sırılsıklam olmuştuk ikimizde,
Sen sokulmak isterken tenime.
Son kez ellerim değiyordu ellerine,

İlk defa yakından bakıyordum gözlerine.
İkimizde bakakalmıştık öylece.
Sarıldık,kokladık bir birimizi sesizce.
Bir an sol eline değdi gözlerim,
Saatler ayrılık vaktini gösteriyordu.





Sevmenin erdeminden kaçıp,
Terketmenin ihanetine sığındın...
Tesellin bu oldu işte...


Fikret EDİŞ
19/01/2009