İnsanım
Dilsiz bineğe çok serbar oldum
Uçarı çok kanatlı kuş vurdum
Ola’ki ataya da dik durdum
Elbette var pasım kirim benim.

Bir harmanda mezat helal haram
Al ver için olacak param
son demin de gafil demi devran
Neye yarar giryan şinim benim.

Esmerdir,beyazdır benim tenim
Mucidim,Kaşifim çok hünerim
Madem ki ben bir beşer insanım
Kimse,kimse bilmez sırrım benim.

Kırk sekiz yıl beyhude dolaştım
Zalim nefsimle çok ca uğraştım
Sürüm sürüm deryaya ulaştım
Elbette vardır bir pirim benim.

Buyurdu Meleklerden yüceyim
Ya da Evrende gezen cüceyim
Dört kolu revanla göçeyim
Görem ki ne yapmış dirim benim.

Huda tek nebiyi hak bilirim
Altı nüfusa rızk didinirim
Bahçesinde yer içer giyinirim
İnsanım olmaz’mı fikrim benim.

Hem çalar söylerim zil takarım
Kandile hürmet çıra yakarım
semazenim döner çark ederim
Kim demiş ki yoktur zikrim benim.

20/09/2007

Hıdır Canalan
Şair Arşt. Yazar