*** YILLANMIŞ SIZIMSIN...***
gecelere adayıp ruhumun bir yanını
hafızamda canlanan suretinin sıcaklığıyla yaz akşamlarının üşüten ayazıyla vazgeçtim senden yalnızlığa soyunan odamın dört duvarında küstüm bana seni soran eşyalara yastığımda kalan kokuna parmak izini taşıyanlara dudağının değdiği bardaklara sana bir cinayet sabahı gibiydi yokluğunun ertesi .../ yıllar geçti kimsesizliğimde kendine savrulan ben kimliksizliğiyle kaybolan sana hasretler büyüttükçe çoğaldım bekleyişlere yükledikçe bir ömrü ve zaman vuslata ermedikçe azaldım unutup gittiğin herşeyi parmak uçlarımla ezberledim /yokluğunda her gece ruhumu teslim alan uykudan önce bu son dedim bu sensiz son gece güneş doğduğunda saklandığın kentleri terkedip çalacaksın kapımı gelişine yüklediğim umutlarla kapandı gözlerim uykulara ve her sabah bir yanılmışlığa daha u/yandım gece gözlerimi alıştıramadım sensizliğe yıllanmış sızımsın ......./ ben seni unutamadım Ayşe YÖRÜK mayıs/2007 ist |
gece gözlerimi
alıştıramadım sensizliğe
yıllanmış sızımsın
......./
ben seni unutamadım
çok güzel di ayşe hanım
kutluyorum kaleminizi
yüreğinize sağlık
sevgilerimle...........