Kalbimde sır üzüntün, söyleyemem kimselere.
Yüzüm güler ama hep kopuk bir şey var içimde.
Sensiz kalmak ne de zormuş; kaybedince anladım.
Dön desem dönemezsin, değil mi?

Sıcaklığınla sarsan kollarına beni yine.
Sevgi dolu öpücükler kondursam her yerine.
Geceleri ağlayan gözlerimi kim silecek?
Sil desem silemezsin, değil mi?

Bu denli acıyı hakedecek ne yaptım bilemem.
Elimde gücüm yok ki, zamanı ters döndüremem.
Sen benim her şeyimdin, ne kadar da çabuk gittin.
Gel desem gelemezsin, değil mi?

Boğazımda hıçkırık düğümlenir saatlerce.
Kabusum olur yokluğun yalnız geçen her gece.
Gittin ömrüm yarım kaldı, öyle büyük boşluğun;
Dol desem dolamazsın, değil mi?

Yine ağlıyorum işte gecenin bir köründe.
Eskiden gelip öptüğün zamanın tam içinde.
Şimdi saplıyken yüreğime en acı duygular,
Öp desem öpemezsin, değil mi?