YAĞMUR
Hani yağmur aşkı anlatırdı aşıklar?
Bana ayrılığı söyler düşen her damla. Nerede güzelliklere gebe yarınlar? Sel olup akmışlar sonsuzluğa yağmurla. Tek bir şemsiye altında buluşur sevda Ve bu sevdaya adanmış iki tek yürek. Seyrederim her yüreği, çarpan umuda; Kendime inat, kendimi özendirerek. Ben yağmurda şemsiyesiz, yalnız başıma Arşınlıyorum sokakları adım adım. Belki acıyan çıkar gezen naaşıma, Bir şemsiye alıp gelen olur muradım. Islak sokaklar yakıyor tabanlarımı, Caddeden kopan sel sanki bir lav deresi. Akan sular süpürüyor kalanlarımı. Yalnız ruhum sonuçsuz aşklar müsveddesi. Hep yağmurda gitti aşkına yandıklarım; Ya buluttan, ya gözlerden koptu kıyamet. Demek yalanmış sevdasına kandıklarım. Giden gitsin; Artık onlar sağ, ben selamet. |
Ya buluttan, ya gözlerden koptu kıyamet.
Demek yalanmış sevdasına kandıklarım.
Giden gitsin; Artık onlar sağ, ben selamet.
Şiirin tamamı çok güzel! Ama bu dörtlük başka
insanı yazmaya teşvik eden bir dörtlük teşekkür ederiz