Çığ gibi düştü kalbime bu terkedişin;
Öyle birden, öyle soğuk, öyle yıkıcı.
Ondandır üşümem kardan hep için için;
Karlar donuk, kış çok soğuk, hasret yakıcı.

Öyle rahattın giderken ve öyle gamsız.
Söyle ne götürdün benden, kaldım amansız?
Bu hasretlik de ne böyle yersiz, zamansız?
Nerde o sen, unutulmamaya duacı?

Artık yok nereye gitsem ardımca bakan.
Döndüğümde ak teninde bana mis kokan.
Neydi seni bu derece kalbime sokan?
Şimdi unutmaya bulunmuyor ilacı.

Ne sihirdir, ne büyüdür anlayamadım,
Senden başkasına gönül bağlayamadım.
Gurur yaptım, istesem de ağlayamadım;
Attım, içimde köklendi bir derin sancı.

Senden ayrı olmadı hiç, olamaz asla.
Ama öğrendim yaşamayı ben bu yasla.
Dönme yarım kaldığımız o eski fasla,
Gönlüm artık sahte sevdalarda kiracı.

Suskunluğum kalbimin derinliklerinde.
Yokluğunda hasret sancır iliklerimde.
Devran dönüp mahşer ödeşmeliklerinde
Soracağım, hani hep benimdin, yalancı!