Hayat bazen aydınlıklara, bazen de karanlıklara gebedir.
Ne çıkarsa bahtımıza demekten başka çaremiz yoktur.
Binbir renkten oluşsa da aslında yaşadığımız sadece iki renktir;siyah ve beyaz.
Beyazı yaşarız, çünkü düşlerimizde saklıdır.Gün olur beyazlar solar,
aynen gerçeklerin hayale,solgun anılara dönüştüğü gibi.
Durmayız hep kanat çırparız,bulutlara yükselebilmek için, çünkü bulutlar beyazdır,mutluluğu saklamıştır.
Bulutların üstüne çıkarız,içine gireriz ama tutamayız.
Mutluluk sandığımız beyazlar yok olmuştur.
Geriye kalan, sadece solup siyahlaşmış renklerdir.Vazgeçeriz gerçeği yakalamaktan,küskünüzdür beyazlara,bulutlara,hayallere hatta kendimize bile yabancılaşırız.Zaman akıp giderken boşluktan aşağı süzülüp düşeriz.Bizden geriye kalansa sadece anılardır. Anılar da zamanla solmaya mahkum bırakılmıştır.Yeşermeyecektir, hazana yenik düşen yapraklar gibi, yok olup gidecektir;belki bugün, belki yarın.
Geriye kalansa, SENİ HİÇ UNUTAMADIM olacaktır.

Kelimelerim küstü anlatmaz derdimi
Hazan mevsimi gelip süpürüyor aşkımızı
Sen benden gidiyorsun, biliyorum
Susturamam dinmez, gözlerimin yaşı

Şimdi renkler solgun
Gerçeklerse hayal
İlk sende tattığım duyguların esiriyim
Üstüme gelmeyin ben yalnızlığa sürgünüm

Esaretim başladı biliyorum
Gün olur özgürlüğüm başlar mı?
Bilmiyorum

Yüreğine ektiğim sevgim,
İçinde büyür mü?
Onu da bilmiyorum

Gün olur da gelip,
gözyaşlarımı susturur musun?
Bilmiyorum

Hazan mevsimi yaprakları gibi
Sana kavuşmadan
Bende toprağa düşer miyim?
Onu da bilmiyorum

Ünal TÜRKOĞLU