ETMİŞSİN
ETMİŞSİN
Her insan kendi dünyasının tanrısıdır! Sen kendini kendi dünyanda şeytan etmişsin, Ey şeref-i mahlukat! şerefli yaratılmıştın, Sen şerefi kendinden def etmişsin, Özün saf, su ile topraktır! Sen kendini çamurdan beter etmişsin, Ruhun nurdur ,nur ise yaratandandır, Sen ruhuna azap etmişsin! Cennetteki en güzel çiçek senin adın! Sen kendini cehennemde ateş etmişsin. İffetin en büyük değerindir, Sen kendini züleyha etmişsin! Damarlarında akan asil kandı! Sen kanını , kansıza hibe etmişsin. Dünya dediğin yalandan üç gündür, Sen bu yalana biyat etmişsin. Sen ne idin kendini ne etmişsin! Gecede parlayan yıldızlarla,aydır Sen gündüzde yüzünü kara etmişsin. Adamın adı çıkacağına canı çıksın demişler! Sen adını dokuzdan fazla etmişsin. Büyük balıktır deryada kücük balığı yutan! Sen kendini hayat deryasında yem etmişsin. Çiçekte güzel olan güldür, Sen kendini gülde diken etmişsin. Yerinde ağır olan taştır, Sen kendini taşta toz etmişsin. Yüzüne bakan derdi ki güneştir! Sen yüzünü balçık etmişsin! Kibir kin en büyük düşmanıdır insanın, Sen bunları kendine arkadaş etmişsin. Fahişedir bedenini parayla satan, Fahişeye sözüm yok Sen ruhunu bedelsiz pazar etmişsin! Sen kendine ne etmişsin! Şimdi sorarsın kendi kendine? Bu leylasız neden böyle der kendime! Git aynaya bak! Görebilir İsen, Tükür kendi yüzüne... |
Sen kendini kendi dünyanda şeytan etmişsin,
Ey şeref-i mahlukat! şerefli yaratılmıştın,
Sen şerefi kendinden def etmişsin,
Özün saf, su ile topraktır!
Sen kendini çamurdan beter etmişsin,
cok farkli ve cok güzeldi bu siir.
insanlarin özü temiz kalsin insallah yasadikca.
yüregine saglik begeniyle okudum
selamlarimla