Gülün Ölümü
Bembeyaz yer,
Gök üstümde maviden bir yorgan Her adım yere atılan bir imza, Gelmesi beklenilen sevgiliye atılan her adım. An be an yaklaşmakta geçmişim geleceğe Yaşam ve ölüm anladım tek bu an. Gözlerim beyaza doymuş, Kar her yere gelinlikler koymuş. Yürüdükçe soğuk olan bu beyaz pamuk, Tüm hayalimde beni ısıtan en büyük mutluluk. Kırmızı bir gül sakladım Tüm gece koynumda uyudu, Sabahı öyle bir karşıladık ki gülüm Ben güldüm, gül güldü. Her şey temiz ve saf Daha onlarca dakika var Fakat duramadım yar. Gelmişti çoktan yüreğim Bende bekletmedim onu Üşümesin yalnız Hemen geldim bak, tüm yüreğimle buradayız. Saat demir atmış yalnızlığa, Kaplumbağa hızında ilerlemede. Düşen her saniye bir devir sanki bende Durma zaman yürü, ne olur bekleme hüzünde. İki saat geçmiş Daha gelmemişsin. Artık ümidin erimekte her saniye, Gülüm elimde soldu, sen gelmezden. Hayır hayır yüreğim, Bak kaç zaman oldu gelmedi, Artık üşüyor ellerim, Gidelim. Gülüm sen kal burada Tüm etraf şahid olsun da Solarken sen soğuk karlar üstünde İçimdeki sevgi, senle birlikte Sönmekte. Beyaz bir kefen olsun kar Örtsün yapraklarını Kurumadan, donsun zaman gülüm Ben aşkımın cesedini bıraktım sende. (Aralık 2009) |