NE ÇARE
Yıllar üst üstüne katlandı durdu
Bükülen belimi, diksem ne çare… Dertler ocağıma geldi kamp kurdu Oturup gözyaşı, döksem ne çare… Uzaktan bakanlar kar yağdı sandı, Tez ağardı saçlar, beyaza döndü. Umut lambaları çabucak söndü, Ömür bitti tekrar, yaksam ne çare… Tozpembe görünen hayat çok sertmiş Yar diye bağrıma bastığım dertmiş Melek kisvesiyle üstünü örtmüş İsyan etsem boşa, çeksem ne çare… Akgül’de bir hayır, kalmadı gitti Mutluluk benimle, olmadı gitti Çektim çektim çilem, dolmadı gitti Yükümü taşısam, yıksam ne çare… KEMAL AKGÜL(02.12.2009) |