İSKELEDEKİ O KADIN
İnsanlar dolduruyor bir şehri
Ağır aksak ilerleyen bulutların altında Aynı aksaklıkla ve aynı düşünceli iklimle. Yol kenarlarındaki su birikintilerine basmamak için çırpınıp duruyorlar Bir fotoğraf karesini tamamlayalım diye. Yıldızlar serpilir gün en parlak anlarını koklarken güneşin koynunda. Açmış kollarını bekliyor Karadeniz’imde Hayali dalgalara, gözleri martılara vuran bir genç kadın Henüz gelmemiş o haberi koklayarak. İskelenin en ucunda umudunu iliştirmiş gri kazağına bekliyor Ekmeği, aşkı, mutluluğu, çocuğu o gemi olan o kadın. Gözlerinde denizimin maviliği Üzerinde umudunu iliştirdiği gri kazağıyla. Ve şimdi kavuştuğunda hayatının yarısı o adama Bir türkü tutturuyor Aşka, umuda, ekmeğe dair. |