GEMİLERİ YAKTIMGemilerimi yakmaya geldiğim gün, Limanları çoktan terk etmişti sevdalar. Ağlar henüz yeni çekiliyordu denizden. Martılar kanat çırpıyordu göklere.. Dalgalar sesizce çarpıyordu kıyıya. Bir adım daha uzaklaşıyordum senden, Bir adım daha ölüme yakın oluyordum. Gemilerimi yakmaya geldiğim gün, Gemilerimi yakmaya geldiğim gün, Çoktan ihanete uğramıştı duygular. Denizin tam ortasında kalmıştı bir adam, Ve ardında bir aşktan kalma yıkıntılar, Nedense kimseler anlamadı beni. Fitilini kendim ateşledim ölümün, Yıkıntılarım kıyısında kaldı denizin, Bir sana,bir de aşka inandığım gün. Yaktım gemilerimi. Ben hala seni bekliyorum. ’Gemilerimi yaktığım yerde’, Kim bilir belki bir gün dönersin diye.... Sevgiyle....... Fikret ediş 19/01/2009 Avc-shl -HNR Fikret Ediş |