HAYAT SEN Kİ !!!HAYAT SEN Kİ !! Bir duasın dilimde her gece tekrarlanan Gözden süzülen yaşlarla yaradana yakarılan... Sen ki, umutsuz yarınlarımın umudu Vazgeçişlerimin başlangıcı... Sen ki, içimdeki med-cezirlerin dinginliği Kopan kasırgalarımın barınağı... Sen ki, yüksek uçurumlarımın son durağı Açık denizlerde kaybolan yıllarımın sahibi... Sen ki, sorgusunu vereceğim günahlarım Hesabını soracağım ahların sahibi... Sen ki, zorluğunda ölümün ivediliğini istediğim Her şeyden el çekip nefret ettiğim... Sen ki,güzelliği ile vazgeçilmez olan Yaşanılmak istenen daha doyulmayan... Ey hayat !!! Sen ki, beni ordan oraya vuran Çölde bir kum tanesi gibi savuran Sen ki,bazen aşık edip çoşturan Bazen umutsuzca kolumu kanadımı kıran... Yoruldum ben Ne zaman biter benle olan savaşın Ne zaman durulursun bende bilmem Sen ki, hiç yorulmayan... MÜNEVVER ERDOĞMUŞ |