Yürekten delicesine koşan yok
Seyisin başına bin dolarlık ödül dikildi
Camıza kaldı meydan çoşan yok,
Kükreyen cılızın rüyası. bom bok.
Anam doğurmaz oldu herif
Kocasını kaybetti kaybedeli.
Bir şeyler yer değiştirdi
Mevsimler boşuna küfür etmiyor bize
Aşklar bile dakikalara indirgendi
Kısaldı yolumuz mars’ın merkezine.
Arka fon yüzümüzden kirli
Ne aynalarda yüzümüz ne de mahşer sözümüz
Biz kendimizi bildik bileli, düşmemiştik zavallı cacıksı hallere.
Soy ağacımıza çomak sokulmuş
Hesap sorulur tarihinten kadere
Kalmış etsiz kemik deri
Fikirsizler cıkmış orta mindere
Ruhsuz’un neyini sorayım peyganbere
Demekten öte .
Bilyeler bozutmuş, dişliler Intel yalama
Kasnağın balansı bozuk, siberlantik bir ağlama
Duvarın tuglaları tek tük sökük
Ağlama duvarında akıl zayi topyekün boynu bükük
Baktım ki suratsız öğürlük tayı
Daha koşmayı öğrenmeden nobel adayı.
Cennetin bahçelerinden gül koparır rüyamız
Cennetin çocuklarının eli değmez
Arka bahçede kırık hatıratlarda coplanır hülyamız
Bir yatakta iki kadın sevilmez.