Yine Sen Mutlu Ol
İçerim bulanık
En içerim. Sol yanımda, İnceden, alışılmış, Kabullenilmiş daimi bir sızı! Sanki ılık ılık kanıyor içerim, Sanki hep kanıyor. Biliyor musun, Sebebini hatırlamıyorum! Aklımda bin bir düşünce, İş güç,hayat memat.. Sen mi? Sen belli belirsiz bir hayal. Ne öncesi olan; Ne de sonrası.. Güneşli bir gün Sevinç yaratmıyor bende; Sıcaklığında koyun koyuna yanmayınca. Yağmurlu bir gün Islatmıyor artık beni Kolunun altında huzur duymayınca. Gecelerde hiç ay doğmuyor, Yüzlerimizde gizemli aydınlığıyla; Şarkılar söylemeyince sana. Neden? Ne zamandır böyle? Ne kadar böyle olacak? Bilmiyorum, Hatırlamıyorum! Ama artık; Sen benden geçtikten sonra Ne günlerin, Ne gecelerin, Ne mevsimlerin, Değişmesi Ne yaşlanmak, Ne saçlarıma ak’ın düşmesi, Ne mutluluk , Ne mutsuzluk, Her şey kabullenilmişlik. Artık yok birinin diğerinden farkı Yine sen mutlu ol! S.E |