dertleşmeO’na ne kadar moral vermiştim halbuki.. ’Olur elbette olur’; ’Sen moralini bozma yeter’; ’Her şey yoluna girer..’ ’Elbet vardır bir çıkış yolu..’ Yanından ayrıldım; Karanlık, Eve gidiyorum.. Sanki O’nun tüm ağırlığı bende; Ümitsizliği, mutsuzluğu… Biraz önceki mutluluktan eser yok!! Anlıyorum; İnsan kendi acısını başkasında görünce, Ne kolay oluyormuş akıl vermesi; Pohpohlaması; pişpişlemesi Sonra yalnız kalınca... ...Yanından ayrıldım Eve gidiyorum.. Söylediğim her sözün ,kurduğum her cümlenin aslında kendime olduğunu; Kendimi ayakta ve umursamaz gösterme gailesi olduğunu… …Ve aslında söylediklerime; Kendimin bile inanmadığını Gerçekler ne ağır geliyor bazen insanın omzuna; Başım, ağırlığıyla, önde …………..eve gidiyorum.. S.E |