BANA GEL DEME !

Her şeyi de bana ama gel deme,
Uzaklara fırlatılmış bir sevdayım ben,
Kaçışların anatomisinde boğuluyorum,
Zifri karanlık gecelerin sabahı misali,
Yitikliğinde sömürülen biriyim yani,
Yalnızlığında yalnızlığını göremeyen
Susamayan, konuşamayan, bağırıp çağıramayan
Velhasılı parçalanan bir kalbim ben.
Şafaklara yeni çizilmiş haritalar asan
Sınırları çizilmemiş bir ülkenin gümrük memuru,
Ne zaman durulacağı kestirilen bir zaman parçasıyım,
Bir avuç kar tanesiyim,
Ağır ağır erirken beyazlığını yitiren,
Ve az sonra yok olacak zerreyim işte,
Bana her şeyi de ama gel deme!
Zamanı varsa her şeyin hayatta,
Gün doğduğu gibi batmasını biliyorsa,
Yıldızlar göz kırpıyorsa hergece,
Ay benim yüzüme parlıyorsa,
Kaybolabiliyorsam istediğim ortamdan,
Ve el edebiliyorsam azraile
İşte o gün çıkacağım yola,
Ama bana şimdi gel deme!

Anlamlandıramadıklarımdan kurtulup,
Anlam kaosunda anlamlara anlam verip,
Farkı fark etmenin fark olduğunu fark edip,
Zamansızlığı zamanın olmadığı topraklara ekip
Yıkılması zor tabuları tekme tokat yıkıp,
Karanlığı zifiri zindanlara atıp
Güneşi tek elime alıp,
Yangını ateşlerde kızartıp,
Aşka aşkı aşık gibi anlatıp
Geleceğim…
Bana her şeyi de ama gel deme…

Ufuk Han ÇİMEN