....Zambak bırakın kanasın....

Bu kaçıncı kaçış Aşk’tan yana.
Kaç yemin bozdun bu Aşk’ı hiçe sayarken.
Beni pervasızca ruhundan satarken.

Bozuk para gibi harcarken Aşk’ı Allah’ındandamı utanmadın.
Koca bir kesit gözlerimde beynimde.
Canımın koparılışına gözyuman o gözlerinden kaçarcasına koşuyorum
hiçligine........

Umudun koynunda beslenen o yalan hikayeyi bir daha okumamak
açmamak uzere.........

Kandırılmışlıkların toz duman içerisindeki
O mahşerin ucra köşesine fırlatıyorum...

Siyahların suslenildigi sahte sözlerin.
Kurulan her cumlenin her satırına her karesine çizik atıyorum.
YIrtıpta atıyorum...
Kanatıpta atıyorum...

Ne Zuleyha’nın ateşiyle ne de Leyla’nın bozgunuyla seviyorum seni..
Sen ne Yusuf olabildin ben de ne de Mecnun..
Yanlıca ilahi surgun...

Koşuyorum hiçligine...
Nefesnefese son nefes gibi kaçıyorum ilahi gözlerinden...
Kavruldugum o siyah teninden şavkından isyanımdan koparcasına kaçıyorum..
Teslimiyeti dilemişken...
Sana dair tutunacagım hiçbirşey bırakmadın geride..ama hiçbirşey..

Sarasarpa olmuş bedenimin
Çarma gerilen gençligimin
Nutku tutulan Aşk’ımın
Lal olmuş sevdamın
Körelmiş vuslatımın bittigi yerdeyim..
Uçurum uçurum gittigimsin... neçare !!!

ve ıslak bir gece daha duşlerimde.........

.....................Bir cigara daha yaktım umudumun ustune!

.....................Canımı kazıdıgın ayrılıgın muhrune!

.....................Bir geceyi daha yaktım agıtlarımın ustune!

.....................Yuregime tutuşdurdugun feryadın hukmune!


Zambak.......