insan
insan
Nefesin göğe yükseliyor mucize eseri Belki akıl olur diye sana Ama nerde Kimseyi görmezsin ezerken Sarmaşık zehrini yayarken İyiliği gömüp kötülüğe kapı açan sen Sen neymişsin be nankörlüğün abidesi insan Üzersin Kırarsın Yalanları kendine zincir eylersin Aklında binlerce tilki Tek dediğin Hadi kimse görmez seni Gözyaşları tespih edersin ellerine Düşünmezsin önündeki yolunda biteceğini insan Üç kuruşluk paraya harcarsın onlarca canı Kurşunları armağan edersin masum bedenlere Şeytanı ortaklık etmişsin kendine Cehennemin kapıları sonuna kadar açık sana Pişmanlığı sonlara saklama tamammı insan Verirsin küçük yavruları dünyaya Bırakıp gidersin aciz bir çöp kutusuna O kadar isteyen varken Bir bebek kokusunu canlarında Çomak sokarsın hayatın çarkına aferin sana insan Git gidebildiğine Ahiretin gerçekliğinden kaç Ne kadar uzak olacak bakalım sana yollar Acılar Azaplar Bırakmaz peşini aldığın onlarca ahlar insan Bırak senin anormalliğinden uzak kalmışları Yaşasınlar silsinler senin bıraktığın artıkları Yat kalk dua et istersen Onlarla ayakta duruyor etrafında dönen dünya Ben sizin gibi değilim kusura bakmayın Uzak durun benden Hadi eyvallah belki görüşürüz gerçekliğe dönersen........... |