Yeryüzünde bu denli gizemli başka bir şehir olduğunu sannıyorum.

İSTANBUL KÜSKÜNÜ

İstanbul, sen varlık içinde yokluksun.
Verdiğini asla bağışlamaz geri alırsın.
O yolun yolcusu şuh, bir kadın gibisin,
Ücret ödendiğinde her şeyini verirsin.

İstanbul, doğduğum kent, küstüm sana,
Sen, dünyada cehennemi yaşattın bana.
Sunduğun mutluluklar hep tadımlıktı,
Final sahneleri nedense kapkaranlıktı.

Senle başa çıkamadım sonunda pes ettim.
Anılar dahil, her şeyi toparlayıp göç ettim.
İçim yansa ve kan ağlasa da seni terk ettim
Özür dilemen boşuna, artık beni kaybettin

Şair ne güzel söylemiş gadrine uğramış gibi.
Sana uzaklardan bakmak aşkların en güzeli.
Görüntün güzel ama içinsanki bir tuzak gibi.
Her şeyi açıklayacağım, seni reklam eder gibi.

Ayrı kalmak seni unutturmaya yetmiyor.
Seninle anılar bitmek tükenmek bilmiyor.
Uzakta olduğumda hasretin de dinmiyor.
Kan ağlasam da kinim bir türlü bitmiyor.

Çetin İmer
Ocak 2009 U.Köprü