Uyumak
Ruhumun sıkıldığı o işkence vakitlerinde
Kağıttan bir gemi yaptım Sonra tüm benliğimi ve umutlarımı doldurdum içine Vede büyük bir törenle indirdim Hayatın acımasız okyanuslarına Kalbimin zifiri zındanları Bomboş şimdi ne bir umut nede bir gelecek Takvimlere bakmıyorum artık Saatlerede ve tabiki aynalara En iyi yaptığım şey Galiba uyumak Hiç bulunmamam gereken bu hayat tarzından Uyuyarak kaçmak Hani bahar gelirde mis gibi açarya çiçekler Yağmur yağarda toprak sanki pasta gibi kokarya Nefes alıyorum ama hiç kokmuyor bana Ne toprak nede çiçekler Her aldığım soluk sensizlik kokuyor Sanki cehennem burnumda tütüyor |
Ne toprak nede çiçekler
Her aldığım soluk sensizlik kokuyor
Sanki cehennem burnumda tütüyor
Çok güzel ve anlamlı bir şiirdi.
Tebrik ederim. Saygı ve selamlarımla.