gece,ılık
sessiz ve sakin.
Ay, küçülüp
ufuk çizgisinden doğdu.
ağaç dallarında
rüzgarın soluğu kesildi.
yaprak kımıldamıyor.
kuşlar,son
kanat çırpınışlarını bitirdi.
yeni yeni görünen
yıldızların kıvılcımlarından
karanlık hayaller
utancından saklandı.
sadece,
ozanın telinde
özgürün bakışları
endişe dalgalarıyla dolu
kabaran yüreğime akar...
akar da gider.

ölmeyeni
bu hayat,
yine kucaklar.
bahar yağmurları
yine ıslatır.
gökkuşağının
ulaşılmaz renkleri
gözleri zevkle yine okşar.
özlemlerle dolu bir yürek,
çıplak güneşi
avuçlarına alıp,
geceden kalma
sabah sisini
yine dağıtır ama,
sen sivasın yollarında
ben burada,
hasret dolu bir yaşam
böyle geçer...
geçer de gider.

kim karşı koyabilir
vefasızlığı unutacak kadar
vefakar olana.
kim boyun eğmeyebilir
yumuşak ipeksi bakışlara.
kim dayanabilir
ateş kadar yalın
geçen bir yaşamda
sadece,
sevgi hesabı tutana.
ama..
hayatı çekilmez
edenler düşünsün.
O güneşe
ulaşmak isteyenler
sonsuza doğru yol alır...
alır da gider...Erol Semiz