Beşiğe sarılı elİlk doğduğum gün Beşiğe sarılmış Bir yol arkadaşıydı ölüm Dikenli okuduğum ilk sayfalar Önyargılı bir el tarafından koparılmıştı Doğum günü kutlamalarını Cenaze törenlerinde hissettim Öpmesi imkânsız dudaklara bakarken Geri dönülmez alevlere mahkûm Bir tutukluydum artık Soluktu toprak Erken bitmenin utancıyla Işık siyah Gök mavisi soğuk Toprağın bilinci kapanmıştı Feryat figan Damlalar yağıyordu gökyüzünden Islanmıştı toprağın sızısı Kime yakındı artık Öze dönüş el yazısı Kim okşayacaktı elleriyle beyaz kefeni Kim sevecekti ıslanan toprağı Beşiğime ellerliyle kim yol arkadaşı olacaktı |