Dostlar diler yâr’la vuslatımızı
Ama vuslata ümidim kalmadı.
Bizler eremedik muradımızı
Artık vuslata ümidim kalmadı.

Ümidim yok amma, yürek susmuyor
Ben kırıldım amma, kalbim küsmüyor
Firâri aşkımdan ümit kesmiyor
Ama vuslata ümidim kalmadı.

Tek suçum, ölesiye sevmek idi
Vefasız birine, inanmak idi
Sahte gözyaşları, sağanak idi
Ama vuslata ümidim kalmadı.

Boynuma sarılıp, ağlıyor idi
Seni asla unutmam, diyor idi
Nicedir, tek beni seviyor idi
Ama vuslata ümidim kalmadı.

Meğer, insan da bir gün şaşar imiş
Maziye arkasından bakar imiş
Verdiği vaatlerden cayar imiş
Artık vuslata ümidim kalmadı.

Fikret der, yâr su gibi geldi geçti
Şu yaralı sinemi deldi geçti
Beni sevmekten, o yâr kendi geçti
Artık vuslata ümidim kalmadı.

09.11.2009 FİKRET SAĞ TORBALI-İZMİR