Yüreğinde sakla beni...
Sessizliğime çığlık oldun ansızın
Yalnızlığıma yaren Karanlık dünyama ışık oldun Yüreğin ve sen… Uzayan yolların sonundaki Menzil oldun gönlüme Sahrada gördüğüm serap Susuzluğumu giderecek pınarım Başka ne isterim hayattan derken Yegane isteğim oldun, Kapatmışken yürek kafesimin kapılarını Ansızın seni içerde buldum Doludizgin yaşanası aşksın artık Bu yürekte ebediyete taşınacak Umutsuzluğuma umut oldu varlığın Sen ben oldun, ben sen oldum... Ebediyete dek sürsün bu aşk Dinmesin fırtınalar Yüreğinde sakla beni Yol versin uçurumlar… Bir güvercin yollayayım pencerene Ayağında küçük bir not Sevdamı sana taşıyan Kar beyaz bir ulak Ya da bir şişeye koyduğum Mektubu denize bırakayım Gitmeyeceğini bile bile Sana ulaşmanın yollarını arayayım Düşlerine ram olduğum sevgili; Seni, kimsenin bilmediği dizelerde “Yazgım” deyip saklayayım... Sen hep orada kal Çok uzaklarda da olsan Sakın gitme benden Çünkü sonsuza dek Bil ki; gitmeyeceksin yüreğimden... U.Deniz |
Bu yürekte ebediyete taşınacak
Umutsuzluğuma umut oldu varlığın
Sen ben oldun, ben sen oldum...
Ebediyete dek sürsün bu aşk
Dinmesin fırtınalar
Yüreğinde sakla beni
Yol versin uçurumlar…
hisler öyle kolay kolay dizelere dökülmüyor.yürek diilenmedikçe.ilk defa sessizliğin sesini işittim bu şiirde.kuru kalabalıkta dahi yalnızcasına aşk yaşamak.işte muazzam olan bu.harika dizeler balım yorum isterim buna