TREN !...
Kara tren al beni götür,
Dumanınla sar bırak özgür. Her devirde tıkatak, tıkatak Tekerlek nağmelerinde feryat. Ufak bir belde menevişli olsun, Şu kanayan gönlüm huzur bulsun. Kelebeklerin uçuştuğu elvanlı, Menekşe,gül,şebboyların açtığı, Uzaklara götür beni kara tren Sevdamı red etmeyen; isteyen Gözlerdeki aşkı muhabbeti anlasın, İtiraz edip karanlıklara,komasın. Öyle bir belde benim için seç ki Dönmeyeyim bir daha asla geri, Yaralı yüreğim ağlamasın sussun, Bülbül ağlamasın,şakısın coşsun. Bul bul bana huzur verecek bir yer, Razıyım olsada tek yer! Makber... Bilge Göksel |
Güzeldi dizeleriniz. Saygılar yüreğinize