Korku
Korkulardır bazen sessizleştiren insanı
Gitme korkusu Kalma korkusu Terk edilme korkusu ve ‘O’ diye büyük harflerle nitelenen Değerleri kaybetme korkusu Onun korkusu, sabitlenen. Bazen bilmediğin kokusu Sevme korkusu ........ Birazdan yitip gidecek korkuların bile O kadar fani Duyguların bile İntihar gibi ani, gitmeler gibi hain ......... sen artık buralarda duramazsın.. ........... yüzüne serin hava çarpınca anlarsın hepsini sıyırsın rüzgar alsın düşmenin hızı uyuştursun tüm bilincini benliğini alsın senden koparsın iz bırakmadan terketmeyen derin hüznünü benden bırak beni ıssız, sissiz, sessiz ve sensiz inzivalarımda (istemeden) git mavi uçurumlara.. yolun açık olsun, gelecek umudun, sana yetmeyen hayallerin yoldaşın olsun.. salina (25mayıs’07/yarını_mekansız) |
yoldaşın olsun..
işte bu kısaca ben