Adı Mahinûr (1)

Adı Mahinûr idi zeytin gözlü güzelin,
Öyle bir güzeldi ki mührü gibi ezelin

Efsûni gözlerinin bakışları yaralı
Güneş esrik gezerdi ona gönül vuralı

Kara kaşlar yüzünde resim gibi asılı
Yürekleri kül eden bakışları basılı

Gümrah saçlar havada ahenkle raks ederdi
Bulutlar hasedinden yağmur olur giderdi

Edâ’sı Mahinûr’du nazları Mahinûr’du
İlahi gönüllerde o ne aşılmaz sur’du

Yüzünde gamzeleri tıpkı bir bahar gibi
Kıvrımlarında insan yakan gizli hâr gibi

Musiki gibi sesi kadifenin gözyaşı
Sultanlara mahsustu asil dik mağrur başı

Bir mahalle aşıktı mâh çatlatan yüzüne
Nice canlar yanardı sitem düşse sözüne

İki katlı evinde atlas perde asardı
Mahinûr nine’siyle ne de mutlu yaşardı

Ninesi tam Osmanlı kartal bakışlı asil
Mahinûr ninesine yakışır örnek nesil

Nisan yağmurlarıyla mahalleye akmıştı
Saçlarının yanına beyaz güller takmıştı

Bir şenlik bir kıyamet mahallede curcuna
Onun geldiği o gün o gün dindi fırtına

Nerde bir hasta duysa yardımına koşardı
Ya da bir yoksul görse merhamette coşardı

Çok sürmedi bir an da sevdirdi kendisini
Yüreği gül-feşân dı saçardı handesini

Efsûnlu bir daire bulunduğu her nokta
Gölgesi bile vakur varlığında ve yokta

Sabah saat dokuz da balkonuna çıkardı
Kapıyı açar açmaz bir nur gibi akardı

Makberi-Ahmet Akkoyun.....10/09/2007......00::05...
_______________________________________________________
Adı Mahinûr (2)

Bahçenin duvarları sarmaşıkla bezenmiş
İçinde manolyalar boydan boya uzanmış

Yüzyıllık ahşap konak kalmış paşa dededen
Kimbilir ne acılar, gözyaşları va’deden

Evin dört bir yanında saçakları oyulmuş
Öksüz göçmen kuşlara âşiyânlar koyulmuş

Kaldırımlar yürürken adımını sayardı
Onu gören yıldızlar hasedinden kayardı

Mehtap onunla doğar ve onunla batardı
Gecenin kalbi bile ismi ile atardı

Hicâp gülü gibiydi gözleri daim yerde
Onun hicrânı bile sadre şifâydı derde

Balkon da saksısında fesleğenler açardı
Onu gören kumrular daha mutlu uçardı

Sümbülü çatlatırdı misk Amber râyihası
Kaç yetim-i sevdanın kaç asırlık duâsı

Derde aşık olmaktı onu sevmenin adı
Ara yok Kâinatta asla bulunmaz tadı

Her gece Âsûmân da hayâllerde misafir
Elini dokunduğu taşlar zebercet safir

Firdevsi bir rüyaydı aşkına aşık olmak
Yanarken alev alev aşk-ı daimi kalmak

Mâhinûr’du Mâhinûr aşkta mahi kalpte sur
Mâhinûr’a râm olan kalpte olurdu huzur

Hüzün dolu bakışa taş olsa da dayanmaz
Öyle bir yanardı ki ateş değsede yanmaz

Bir yanı çocuksuydu diğer yanı hüzünde
Baharlar tutuşurdu Mâhinûrun yüzünde

Sanki bir melek gibi süzülerek gelmişti
Gelirken nokta nokta bulutları delmişti

Köşe başı beklerdi hayran-ı avanesi
Mâhinûr’un ölümsüz hasretli divanesi

Çıktı çıkacak derken gözler yolda çürürdü
Lakin bakkal çırağı onu hergün görürdü

On yaş daha olsaydı ah bir on yaşı daha
Çırak olduğu için şükrederdi Allaha

Her sabah sepetiyle eve giderdi çırak
Oysa bakan gözlere yıldızlar kadar firâk


Makberî - Ahmet Akkoyun......13/08/2007.........00::05.....İst
________________________________________________________

Adı Mahinûr ( 3 )

Birde fesleğenleri onu görür her gece
Mâhinûr kaf dağından gelen nazlı bilmece

İşte böyle biriydi o esrar-ı şahane
O’na gönül vermeye gerekmezdi bahane

Yoksa o hiç mi yoktu zümrüd-ü anka mıydı
Kadifemsi sesiyle esrarlı yankı mıydı

Yürüdüğü yollarda aşk iklimi çakardı
Hangi mücrim aklıllı Mahinûrdan bıkardı

Dağlarda ses olurdu türküsü Mahinûrun
Sesler sur’u yıkarken altında kaldım sur’un

Göz göze geldiğimde gözüm akar sanırdım
Ben onu ta bin yıllık rüyalardan tanırdım

İkimizin ismini taş masaya yazmıştım
Kaç sehersiz gecede şiirlere dizmiştim

Mâhinûrun sevdası ruhuma bizlenmişti
Ve ismi şiirlerde onlarca gizlenmişti

Gördüğüm Mahinûrdu yazdığım Mahinûrdu
Yazdığım her beyite ismi mührünü vurdu

Bu öyle bir ateş ki anlatması imkansız
Bir o vardı bir de ben ve yeryüzü insansız

Belki bunlar bir rüya belki de cinnet hali
Çamlıca’ya uzatsam taşır mı bu vebâli

Orda durur mu hala üstü çizik taş masa
Ve nereye gizlendi aşk’a yol veren asa

Ruhum benden uzakta aklım dağlarda derviş
Yangınımın hâz’ından gönül kemâle ermiş

Mahallemiz Fatihte güzel mi güzel bir yer
Orda başka olurdu gün ortası ve seher

Kulakları okşardı sabah ezan sesleri
Oda’lara çarpardı lahûti nefesleri

Tak tak ayak sesleri namaza gidenlerin
Davetçisi gibiydi gece gündüzden emin

Makberî - Ahmet Akkoyun......17/08/2007.........00::05.....İst
____________________________________________________________
Adı Mahinûr ( 4 )

Bir Cuma akşamıydı yatağa uzanmıştım
Sabah ezanı ile zorlukla uyanmıştım

Ağır ağır Camiye doğru uzandı yolum
Boşlukta birisini saracak gibi kolum

Bu sabah farklı dedi rüyamdaki pir sedâ
Bu sabah şad olacak aşk-ı daimi gedâ

Namaz bittikten sonra iç avluda oturdum
Rüyanın tesiriyle onlarca hayâl kurdum

Dışarı çıktığımda yüreğimde ümitler
Bir adam bağırıyor haydi taze simitler

Yanına yaklaşarak sıcak bir simit aldım
Parka doğru giderek hatıralara daldım

Birden çocuk sesleri hatıraları böldü
Bir kızılca kıyamet çocuk koşarken güldü

Başımı çeviripte tam geriye dönerken
Mahinûru görmüştüm merhamette yanarken

Parkta yatan çocuklar birer birer uyanmış
Mahinurun elinde sıcak simitler yanmış

Onlara dağıtırken nasıl nasıl mutluydu
Mahinûrun yüreği işte böyle kutluydu

İşte benim sevdiğim cânân böyle biriydi
O benim yüreğimde tam bin yıldır diriydi

Bir anlık bir zaman da dönünce beni gördü
Gönlümü fersah fersah mesafelere sürdü

Öyle kaldı Mahinûr öylece bana baktı
Vurgun yemiş gibiydim kalbim kalbine aktı

Göz göze geldiğimiz geldiğimiz o anda
Çöktü yer çöktü kubbe kaybolduk biz zamanda

Gece görülen rüya artık tamam olmuştu
Mahinûr ışık gibi yüreğime dolmuştu

Dönüşte beraberce eve kadar yürüdük
Ve sanki gölgemizin gölgesini sürüdük

Makberî - Ahmet Akkoyun....ç23/09/2007......00::05....İst
______________________________________________________
Adı Mahinûr ( 5 )

Sessizliğin sesini sessizlikte dinledik
İki yaralı yürek beraberce inledik

İlk o gün başlamıştı aşk-ı muazzezimiz
Deryalar kadar geniş gökyüzü kadar temiz

Sevdamız ki silinmez mürekkeple yazıldı
Firâk ölüm diyerek gönüllere kazıldı

Ben Segâhı severdim o Nihavend vurgunu
Ud da taksim yaparken tam bir gönül yorgunu

Birlikte meşk ederdik yıldızlara bakarak
Kalamış şarkısının hicrânında akarak

Aşk-ı muazzezimiz ölümsüz ve gizdeydi
Kem gözlerden muzdarip ve sadece bizdeydi

Yangın çiçeklerini gönüllere ekmiştik
Sadabatta beraber aşk’a kürek çekmiştik

Ben katibim olmuştum Mahinûr yürek yaram
Ne yeminler etmiştik bize başkası haram

Kıracaktık birlikte kem talihin çarkını
Aşk’a zincir vurarak yıkacaktık barkını

Oysa ne bunlar oldu ne kem talih kırıldı
Sinemiz iki parça ortasından yarıldı

Acılar öbek öbek set çekti önümüze
Hasret kurşunu yağdı âsûde günümüze

Geldi hazân mevsimi gazel düştü yerlere
Firâkın tohumları zehir ekti serlere

Ben Segâhı severdim o Nihavend’e aşık
Mahinûr gözlerimde yanan ilk ve son ışık

Sustu makam ve perde sustu taksim ve usûl
Yalnızlık şarkısını besteledi son fasıl

Bir sabah kalktığımda kilitliydi kapısı
Ve sanki üzerime çöktü ahşap yapısı

Yaktım hatıraları kırdım yazan kalemi
Yokluğu gözlerime resmederken elemi

Makberî - Ahmet Akkoyun....
______________________________________________________

Adı Mahinûr ( 6 )

Kara yeller kimbilir hangi yöne savurdu
Giderken her zerremden beni binlerce vurdu

Tam dokuz gün boyunca ne ses geldi ne sedâ
Sanki geri dönüşü olmayan bir elveda

Birgün kapı çalındı ürkek bir ayak sesi
Postacının elinde kalın bir zarf destesi

Siyah bir kalem ile isim adres yazılı
Zarfın arka yüzüne Mahinûr’u kazılı

Zarfı alıp odaya girip sessiz oturdum
Saatlerce açmadan bakıp öylece durdum

Sonra derin bir nefes renk gelince benzime
Mahinûr’un kokusu çarpıverdi genzime

Zarfın içinde pembe renkli mektup uzuyor
En başında koskoca ey DİL-HUN’um yazıyor

Habersiz bu gidişim değildir asla vedâ
Ölümden önce olmaz sana asla elvedâ

Sakın kesme ümidi sakın yeise düşme
Hasret yangınlarının ateşlerinde pişme

Gelişim yine sana dönüşüm yine sana
İsterse iki elim bulansın kızıl kana

Sadabatta ettiğim yeminim hala baki
Söylemiştim rüyamda aşkın içirdi saki

Ya sen varsın kalbimde ya sen varsın ya da sen
Bırak seninle bitsin ,dinsin hasret-i gülşen

Kalbine kurşun gibi sorular sorma kalsın
Alem bize bakarak aşkın sırrına dalsın

Aslı beni görseydi mutlak deli sanırdı
Kerem seni görseydi gerçek aşkı tanırdı

Çok değil ki sadece on gün sonra ordayım
Ah bir bilsen burada sensiz nasıl dardayım

Buz dağında yol almak daha kolaymış meğer
Senle geçen bir anım inan bin asra değer

Makberi - Ahmet Akkoyun....
_____________________________________________________
Adı Mahinûr ( 7 )

Sensiz intizârdayım , titrek elimde dua
Katran karası gece hicrân içinde şuâ

Ses hızında ayrılık, göz bebeğimde kurak
Çeşm-i giryânlardayım hançer yarası firâk

Sakın ha, yalnızlığın girdâplarında kalma
Gülsün kara gözlerin, asla me’yûs da olma

Bize uzak olmalı aşk’ı körleten gurur
Sabra sabır demeli,gelecek kalb-i sürûr

Bir mahkemem var burda,miras paşa dededen
Kimbilir sancısında neler saklı v’adeden

Mahkeme biter bitmez, emin ol ki ordayım
Ah bir bilsen dil-hûn’um sensiz nasıl dardayım

Bu ayrılıklar var ya ,sanki zehir kancası
Sen sevda perverimsin gönlümün tek hancısı

Pay-ı taht’ım gibisin bil sine-i sâfımda
Nadir gevherlere eş, gizlenmiş can rafımda

Segâh makamlarında içli nağmelerin var
Nihavend bakışlımsın değişmeyen vefâ-dâr

Kuruyan gözlerimin akan yaşları sensin
Yaralı yüreğimde meltem gibi esensin

On gün çile törpüsü, dil-bâz’ım ateşten kor
Dayanması kolay mı,gel sen birde bana sor

Gözlerimin önünde mahzun duruşun saklı
Senden başkası haram ,ölümüne yasaklı

Arada bir eve git kapılarını yokla
Gölgen bahçeye düşsün,onu al bana sakla

Saksıda manolyalar susuz kalmasın sakın
Benden sana emanet döneceğim gün yakın

Her sabah kokusuyla günü uyandırmalı
Açan tomurcukları bir beni andırmalı

Hani simit verdiğim o yoksul çocukları
Göz önünden ayırma ,belki yok harçlıkları

İkbâlimizdir onlar ,yetimler âsûdemiz
Onları güldürürsen güler baht-ı didemiz

Sesini dalga dalga alıp getirsin rüzgar
Bir parça huzur bulur, yankılarında didâr

Makberî - Ahmet Akkoyun.......24/05/2008.........00:05...........İst

--------------------------------------------------------------------------------
Adı Mahinûr ( 8 )

Adı Mahinûr idi zeytin gözlü güzelin
Öyle bir güzeldi ki mühür gibi ezelin

“Geleceğim” ,diyordu “çökse kubbe, çökse yer
Vuslatın olmalıydı elbette ki son zafer”

Yazdığı satırları okuyorken haraptım
Sinem yangın tarlası bir diyar-ı haraptım

Fecr-i atimdi benim, Kaf dağım, Taç mahâl’im
Destanlara sığmazdı yazılsaydı bu hâlim

Zümrüd-ü Anka’m gibi süzülerek gelmişti
Kehkeşânlar gibiydi âsûmân’ı delmişti

Mektup elimde kıvrık son noktasında gözüm
Volkanlara bedeldi, derd-i giryânda özüm

Kim bilir yazmak için ne kadar özenmişti
Mektubun her noktası dua’yla bezenmişti

Bezm-i gülzâra döndü, intizârımda sürûr
Asırlık uykusundan çiğdem uzattı huzur

Adı Mahinûr idi edası Mahinûr’du
Mahinûr esrârımı efsûnlarıyla vurdu

Vefâ abidesiydi gülden narindi eli
Yıldızları dökerdi bir kez ansaydı dili

Öksüzlüğü saklıydı mahzun ,melûl gözünde
Erguvanlar ağlardı üzülseydi yüzünde

Lebdeğmezimdi ismi her an dudaklarımda
Kaç geceyi yakmıştım ümit adaklarımda

Zeytuni gözlerinin bakışları yaralı
Göze perde çekmiştim onu gördüm göreli

O dil-hûn’u mahbube’m, değişmez özge candı
Nefeslerden değerli, damarda gezen kandı

Sadabâd’ta nasılda huşu ile gezerdik
Dalgaların üstüne hayâlleri çizerdik

Ben kayıkta kürekçi o değişmez pusula
Martı serenadında başlıyorduk fasıl’a

Nihansın dideden’in terennümü yakardı **
Bizi gören insanlar gıpta ile bakardı

Ben kâtibim olurdum o da kadife sesi
Hicrânları yakardı dokunsaydı busesi

Böyle bir hikâyeydi ibretli hikayemiz
Göz göze geldiğinde başlardı âsûdemiz

Adı Mahinûr idi zeytin gözlü güzelin,
Öyle bir güzeldi ki mührü gibi ezelin

Makberî – Ahmet Akkoyun……………………22/10/2008……00:O2….İst

……………………………………Devam edecek

Adı Mahinûr idi zeytin gözlü güzelin
Öyle bir güzeldi ki mührü gibi ezelin

Zeytuni bakışları Çigân gibi yaralı
Güneş esrik doğardı ona gönül vereli

Mütebessim yüzünde gamzeleri yanardı
Onu ne zaman görsem ta ciğerim kanardı

Hüzün mahkûm olurdu onun olduğu yerde
Aşka âşık olmanın lokmanıydı o derde

Dudak kıvrımlarında gizli sancılar vardı
Esrar-ı şahanemdi o ne güzel bir yârdı

Nerde bir yetim görse yardımına koşardı
Hasta yoksul ve yaşlı yardımıyla coşardı

Vefâ şahikâsıydı merhamet deryasıydı
Kaf dağından süzülen insanlık rüyasıydı

İki katlı evinden şen sesleri taşardı
Mahinûr ninesiyle nede mutlu yaşardı

Bahçede manolyalar gülen yüzü gibiydi
Saksıda fesleğenler onun izi gibiydi

Yazdığı son mektupta ”ey dil-hûn’um” diyordu
“Bilemezsin bu gurbet sinemi nasıl yordu

Hiç mecbur kalmasaydım gelir miydim buraya
Bir bilsen ne acılar ekleniyor yaraya

On gün sonra ordayım sakın üzülme emi
Damarlarımda gezen sevdamın hasret demi

Bize uzak olmalı kalbi kirleten gurur
Ve sadece seninle olur bu kalb-i sürûr

Mahkeme biter bitmez mutlaka yanındayım
Ayrılık acısından intizâr anındayım”

On gün geçmek bilmedi sanki zamanım durdu
Kahır dolu saatler böğrüme kazma vurdu

Heyhat ne gelen vardı ne de ondan bir haber
Nerdeydi o gül feşân neredeydi o mücver

Her gün sokak başından evine bakıyordum
Kapalı perdelere ağıtlar yakıyordum

Yeşil atlas perdeler camlarda sanki esir
Tonlarca kâğıt olsa tâb’a yetmezdi nesir

Söz vermişti mutlaka gelecekti o dildâr
Yokluğun yokluğunda sanki yasaktı didâr

Anlaşılmaz hâllerin tuğyânında duçârdım
Korkularım korkmuştu korkusunda naçârdım

Razıydım gelse idi feleğin her şartına
Sanki bu sessizliğin ardındaydı fırtına

Ürperiyordu gece ay sessiz ağlıyordu
Bülbül sine zâr’ımdan gözünü bağlıyordu

Neydi bu acı Ya Rab neydi bu bendeki kor
Mahinûr’un efkârı ölümden de daha zor

Sensiz bir yanım öksüz gönül sarayım çorak
Bir damla suya muhtaç ümit pınarım kurak

Asırlara bedel eş on gün ne kadar uzak
Heyhat görülmemişti bahta kurulan tuzak

Meğerse erken bitmiş Mısır’daki mahkeme
Erken yola çıkmışlar bitince muamele

Bir hayli yüklü imiş Paşa dede mirası
Çıkmadan zekâtını dağıtmış gün arası

Kalan mirası alıp Kahire’ye inmişler
Ninesiyle birlikte bir gemiye binmişler

Üç gün sonra denizde kopunca büyük tufan
Mahrum kalmış içinde yüzlerce masum insan

Çok geçmeden dev gemi yan yatmış yavaş yavaş
Güvertede karmaşa sanki büyük bir savaş

Su üstünü doldurmuş onlarca küçük kayık
Ağlayan ağlayana gözlerde korku büyük

Mahinûr’la ninesi birbirine sarılmış
Gözlerinde korkunun çizgileri yarılmış

O nur yüzlü ninesi sığınmış Hakk katına
Medet ya Rab diyormuş İsm-i Âzâm adına

En son öyle görmüşler ninesiyle dil hûnu
Sonrasını bilen yok kimse bilmiyor sonu

Öldüğünü gören yok belki de derya yuttu
Ya da Rahmet yetişti deniz üstünde tuttu

O söz verdi gelecek kim ne diyorsa desin
Ahh be gözleri karam söylesene nerdesin

Yandı yıkıldı dünya herc-ü merc oldu rüya
Yağmur yüklü bulutlar mezar oldu uykuya

Ve hâlâ yolarında yolunu bekliyorum
O ölmedi diyerek dualar ekliyorum

Hey Makberî Mahinûr belki sedâya gelir
Yer yarılır gök çöker kalb-i gedâya gelir

Makberî ……..22/10/2009………22:45…İst