KAYBETTİM HÜKÜMSÜZDÜR
Mor menekşelerim vardı benim
Her sabah seyretttiğim Aşkımın kokusu gibi Yüreğime işlediğim. Onlar orada kaldı... Küçük bir odam vardı Gülüşlerle ışıyan, İçi sen kokan... Yok artık,kaybettim ; Hükümsüzdür... Alıştım yokluğuna desem de Söyleyin siz yine de İnsaniyet namına.. Bir gören var mı? Çayımı yudumlardım Huzur içinde o eski evde. Bir de sen yanımdaysan Değmeyin keyfime... Umutlar su gibi akıp gitti Ve bitti...!!!! Şİmdi şu ana hapsolmuş Asiliğim ve deli gençliğim... Eskilerde kaldı, Ya da ne bileyim.. Üç kuruşa Yaşlı bir eskici aldı... Bir tokam ve bir aynam vardı, Şimdi o da kırıldı... Kırılan kalbim gibi... Paramparça dağıldı... Müşerref ÖZDAŞ 11 Ekim 2009 |