Sana ne diyeyim sevgilim
Sana ne diyeyim sevdiğim?
Ne diyeyim yalnızlığıma? Nasıl yazayım ayrılığı? Gelişinle gökkuşağıydın Gidişinle siyahım oldun. Kocaman bir sıfır kaldı geride, Birde seni çıkaramadığım yüreğimde Atan bir can oldun. Gözlerimden dökülen yaş. Masamda yanan mum gibi eriyen bir beden. Sana ne diyeyim sevgili? Hani bırakıp gitmeyecektin. Hani sen hiç bitmeyecektin. Bitmedin. Gitmedin. Seni asla bırakmadım, Bırakamam ki! Ben seni toprağa değil, Ben seni kalbime, Ruhuma gömdüm. Bakma sen ağladığıma, Bırak toprağını gözyaşlarımla ıslatayım. Bırak beni, bende yanına yatayım. Bak sana Gül fidanı getirdim, Kan kırmızı dalında açmış bir gül. Ekeceğim toprağına Ve gözyaşlarımla sulayacağım toprağını. Sanma ki yaşıyorum bu bedende Sanma sakın yaşadığımı. İçimde olan seni öldüremiyorum İnan sevgilim inan Sen olmasan ölümden korkmuyorum. Hatırlarmısın? Hani derdik gün olurda birimizden biri gider Kalan bizi yaşatacaktı söz vermiştik. Keşke vermeseymişiz iki gözüm. O gün hiç konuşmamış olsaymışız, Yaşatıyorum seni, beni içimde. Yaşatıyorumda, hiç sorma ne haldeyim. Ben senin bildiğin ben değilim artık Kendimden geçmiş, Senin için yaşayan bir viraneyim. Biliyorum beni görüyorsun, Hep yanımdaydın biliyorum. Çok zor sensizlik biliyormusun? Birde ikiyi yaşatmak çok zormuş. Gelmeyeceğini bilerek yollara bakmak Masaya bir tabak daha koymak Bir mum yakıp bitişini izlemek yalnız. Çok zor. Bir sesin yankılanmaması, Gülüşlerin olmaması, Ve geceyi sabahlara bağlamak Bir hayale sarılmak, Çok zor sevdiğim. Benide alsan yanına, Güller açsa toprağımızda Kan kırmızı güller, Açsa ve hiç solmasa. Başını yasladığın yastığın hala duruyor, Giydiğin elbiseler gibi hala. Sen kokuyorlar, sen diye onlara sarılıyorum, Birde toprağından bir avuç var Geceleri yanı başımda. Bana deli diyorlar, Varsın desinler. Her gün seninle olmalıyım ben. Her an seninle. Zaten tek burası huzur veriyor Huzurumda, mutluluğumda bu mezarlıkta. Sana ne diyeyim sevdiğim? Nasıl yazılır ki ayrılık. Sen nasıl yazılırsın bir kağıda? Ben seni değil Kendimi koydum o toprağa. Sustum. Karardı bütün ışıklarım. Yandı bedenim, Yandı kainat. Yandı yüreğim. Sustum. Hiç konuşmadım sen gittikten sonra, Tek sana koştum her sabah, Seninle konuştum. Yalvardım Allahıma. Alsın beni diye. Yanına geleyim diye. Bana düşen karanlık, Bir tek sen kaldın Şimdi atmakta olan yüreğimde Tek aydınlık. Sen gittin, Ben bittim. Sana verdiğim söz için yaşıyorum, Ve senin için, bizim için yaşıyorum. Selvi ağaçlarında ki kuşlar yarenim. Birde bu gül fidanı Toprağına ekeceğim. Yaşanmamıştır hiç bir acı, Hiç bir keder bu kadar. Yarınımı yok saydım, Sana kavuşana kadar. Bana deli diyorlar, Varsın desinler. Onlar nereden bilirler, Sevda nedir? Aşk nedir? Onlar seni hiç tanımadılar ki! Bilmiyorlar ki! Aldırmıyorum onlara, kızmıyorumda. Onlar bende ki seni hiç yaşayamazlar. Akşam oldu gene sevdiğim, Eve gideyim. Kuşumuza yem vereyim, seni anlatayım. Kan kırmızı gülümüzü diktiğimi söylüyeyim ona. Sakın sen üzülme Sabah olur olmaz gene buradayım. Sen hiç gitmedin ki! Sen hiç bitmedin ki! Sevdiğim, aşkım, Geç kalmam merak etme Şimdilik hoşça kal Elbet gün gelir can parem, O gün temelli yanına gelirim. Gürsel Pal |