Dostlarımız, şiir hakkında çok çeşiti yorumlar yapmışlar. Ben de ŞİİRDEKİ DİL ÜZERİNE dikkatleri çekmeye çalışayım :

ŞİİRİN DİLİ-ŞAİRİN DİLİ :
*********************************
Bana göre, şiir hangi yürek teknesinde yoğrulursa yoğrulsun; internet dahil yayınlandığı anda, kamu'nun malıdır. Şiir, şairin evlâdıdır ama, yayınlandıktan sonra, büsbütün insanlık âleminindir gayri. Çocuğumuzun, insanlık caddesinde hiç kimsenin anlamadığı bir dille konuştuğunu bir düşünün. Kimseye derdini, isteklerini, özlemlerini ve düşüncelerini anlatamadığını... Ne olur? Bir süre sonra, o can çiçeğiniz çocuğunuz YAPAYALNIZ KALIR, bir köşede sahipsiz kalıverir, öyle değil mi?

Şu halde,
Şairin evlâdı şiirse, şair çocuğunu doğurur doğurmaz insanlık caddesine sunmamalı; besleyip büyütmeli, konuşup yürütmeli ve güzelce donattıktan sonra, haydi koş, bundan sonra bütün insanlığın diline dil, yüreğine yürek ol demeli.
Yani;
Şairin dili, şiirin dili olmalı ve bu dil HERKES TARAFINDAN RAHATLIKLA ANLAŞILIR olmalı.
SADE, YALIN, DÜMDÜZ, NET, APAÇAÇIK... YERYÜZÜNÜN EN GÜZEL DİLLERİNDEN BİRİSİ OLAN TÜRKÇE İLE arı-duru SU MİSALİ AKMALI...

Hikmet Hocamın dili bu şiirde ve öteki bütün şiirlerde ne kadar güzel, anlaşılır, çağlayanlar misali görüyorsunuz değil mi?
iŞTE has şiir diye ben buna derim...

**
Teşekkürler ustaya...
Selamlar, saygılar şiir pınarımıza...

MustafaCeylan tarafından 11/29/2009 2:05:55 PM zamanında düzenlenmiştir.