***ARAYIŞ***
Manevi aleme gözler kapalı
Kara gecelerden bıkmış gönüller İnsanlık maddeye, taptı tapalı Sapmış, zıvanadan çıkmış gönüller Hayatı kavurmuş inat çölünde Manayı savurmuş cehil külünde Bilmem ne bulmuş da azap gülünde Bir ömür dişini sıkmış gönüller Kur’an çeşmesinden su içmemiş hiç Firavun nefisten vazgeçmemiş hiç Hakkın kapısını hiç açmamış hiç Çaresiz boynunu yıkmış gönüller El yordamı hayat, zehirli bir sis Zulmetmekte akla, kalbe, kör nefis Vicdanlar ipotek, idrakler hapis Gözünü maddeye dikmiş gönüller Aramaz olmuşlar kullar ışığı Nerede o güzel güller aşığı Haram, hile dolup taşmış kaşığı Bir ömür boş kürek çekmiş gönüller Ey Hakkın habibi, ey tabibim zat Kır şu zincirimi, sen eyle azat Her yanım çelişki, her yanım tezat Tezatlar içinde çökmüş gönüller Ey Bülbül sen nura yol olamadın Hakikate kanat kol olamadın Allah’a tam layık kul olamadın Bir ömür göz yaşı dökmüş gönüller |