siyah beyaz
akşamları gelir üzerime
şu karşıki dağdan bir yel çatar kaşlarını bakar gözlerime yakar da geçer yüzümü bir tozlu yol rüzgarından tanırım o işte karanlık gözleri söndüren bu mevsimdir içimdeki güneşi ah o an şehirin çamuru yazın sıcağı olur ruhuma bir anne kucağı sonbaharım dallarda kızıl yaprağım sen de çalışıyorsun siyah beyaz yıkılan gün feryadı kulaklara dolarken ben ise güneşe yalvarmak istiyorum siyah ve beyaz ellerimle kızıl eteğini tepelerden çekme diye bu anları bir şairler bir de aşıklar anlarmış anladım asi renkler siyah ve beyazmış |