İTİRAF
İTİRAF ( 1995)
Ne menem şey sana gizlice yanmak Seni sonsuz sevmelerim Baharın tütsüsü gibi gözlerinin matemi Seni yıldızlar kadar sevdim… Asıl yadsınılmayan bu… Zaten sevgi bir yanılsama değil mi Bir yanılsama değil midir hayat Seni baharlarda seni dalgalarla sevdim Kalbime her vuruşunda saatin tiktakı İçimde kıpırdayan bir ceylan Kayaları okşayan her dalga Seni anımsatan ellerim oluyor… Sen çiçek tomurcuğu Güneşe abanan bir sevgisin Dumursuz ve narin… Seni yıldızlar kadar sevdim Yalın bir aşktı özlem Sana duyulan ihtirastı Seni kardelenler gibi sevdim Zaten bulutlar yoksun değil mi senden Ve üzerine buzlar kaplayan ölüm… Baharlarda sevdim seni Matemin yalnızlığımı öldürüyordu Sen gülümsüyordun çiçekler gülüyordu Yapraklar unutturamazdı aşkımızı güz dökmüş baharlarda sevdim seni Oysa Seni ırmakların gürültüsüne katan ben Bir türkü tutturmuşum palandökende hüzünlü Dağlar seni yankılamış, Üzerine gölge düşüren ölümden ırak Papatyaların öbeğine sunulan sevdamız bir demet çiçekte saklı şimdi… Palandökende yankılanan sen Rizede kayaları döven ellerimden ırak Dalgaları kemiren bir aşkın hüznüyle yoksun Ve ben seni hep dalgalarda seviyorum.. Seni dolunun yağışında Yağmurun öbekleştiği kuytularda seviyorum Seni aşkı emzirircesine Seni gülleri ellercesine seviyorum Ve seni öfkelenen yüreğimde yutan ben Narin bir çiçek gibi Bir begonya bir gül gibi saklayan ben Ben dinmeyenim Dinmeyen bir sevgiyim akarsularda Ve seni karları yoklayan güneş gibi seviyorum Seni bulutlardan kıskanan yağmur gibi Çöllerdeki serap gibi Seni Rize ‘de balık ağlarında Ve Kaçkar dağları’nda Eski takalar yüzdükçe sularda Şavkın yankılandıkça denizden Seni suları okşar gibi Ve nefes alır gibi sevdim Seni güneş doğdukça Ve deniz kabardıkça sevdim Seni hep sevdim.. ben dinmeyenim dinmeyen bir sevgiyim akarsularda…..(1995) YUNUS YAVUZ/ BOZKIRIN ŞAİRİ / ERZURUM |
Yalandan uzakriyasız
Yarattığın dürüst dünyanın ışığında sevdim.Sana yağmurlarımı anlatmayı sevdim.Yaşadığım şehrin ruhunu arındıran
Sen misali inceden inceye damlayan nisan yağmurlarınıVe toprağın o tarifsiz kokusunu Uçsuz bucaksız yeşilliklerin ortasında Dansedercesine salınan Birbirine aşık kan kırmızısı gelincikleri
Güneş sarısı papatyaları anlatmayı sevdim.
Yoğun insan kalabalıkları arasında Hissettiğim yalnızlığı kovalayan Dost sesini Hırçınlığınıisyankarlığınısitemlerini
Tüm bunlara inat yok olmayan şirinliğini sevdim.
İple çektiğim akşamları anlattığın küçük hikayeleri dinlemeyi Paylaşma özlemini Seni tanıdıktan sonra uğurladığım
Artık yetersiz kalan zamanlarımı sevdim.Siyah beyaz renklere inat Yaşam tuvalimi Yedi renk düşüncelerinle renklendirmeni Özlemihasretipaylaşmayı Ve insan sevgisini aşılayan bu ’’ candostum ’’ oyununda
Bana verdiğin özleyen rolünü sevdim.
Bir şarkının ezgisinde Bir şiirin dizesinde Ortak heyecanları tatmamızı Benim aynam olmanı Benim ben halimi sende görmeyi sevdim.
Bir suskunluğunubir yokluğunu sevemedim.Ve gittin.
Kal diyemedim.
Öyle güzel bir geçmiş bıraktın ki
Ben yokluğunun hüzünlerini de sevdim
BEN SENİ ÇOK SEVDİM.!
Harika bir şiir okudum sayfanızdan.
Saygılarımla.