KAR
Kar ;
kötülüğün siyah sessizliğini, yalnız ve sakin gölgesiyle, örtüyor usul usul. ’kibritçi kız ’ ağlıyor, ağlıyor varoşların yalın ayak çocukları, kar; yağma yağışın bana her şeyi hatırlatıyor. tutunca ’ kibritçi kız’ ın zarif ellerini, hayalleri eriyor hemencecik büsbüyük bir boşlukta donup kalıyor, beyaz gelinlikler içinde hayali boşlukta kayboluyor. soluyor ve donuyor.... yunus yavuz |
yüreğinize sağlık
saygılar