I.


gece hengame
çıkışsız tuzaklarla
ışıksız
simsiyah perde
kâbuslar dökülüyor ellerime
karanlık sinsi bir düşman
kanı çekiliyor tenimin
bulutlar uğursuz yağmurlar getiriyor caddelerime

rüzgar esmeyi unutmuş
sevinçlerim dönüyor hüzzama

unuttuğum ne kadar korkum varsa
aklımda yeniden
yapayalnızım … kaçmaktayım daracık sokaklarda
sıkıyor ruhumu eskimiş günahlarım
acı, kesiyor damarlarımı
tökezliyorum kaldırımlarda

alıngan bir sessizlik
renkler dönüyor… kızıldan siyaha



II.


dar geçitlerdeyim karanlık ve soğuk,
üşüyor ellerim
ahkâm kesiyor yalnızlık -keyfimin kâhyası -
biteviye sorgudayım kendi kendimle… senin için


gece hüzün dağıtıyor, gam kasavet çökmüş içime
derinlere gömdüğüm tüm ahuzarım çıkıyor su yüzüne

bırakma
kaybederim kendimi yalnızlığın dehlizlerinde


bilinmezlikler kuşatmış dört bir yanımı
yürüdüğüm yollar hep senden gidiyor
kapkara bulutlar sarmış ruhumu
bekleyişler… kâr etmiyor kimsesizliğime

unutma
sensiz geçen her bir gün zuldür bana


yine de gel desem gelmezsin biliyorum
o kadar uzaksın ki
yıldızlara değiyorum, ulaşamıyorum sana
haydi suskunluğunu boz
gülümse yok saydığın anılarına
bırak açılsın yüreğinin kapıları sonsuz ufuklara


hatırla
ne çok isterdin dilin dualarda ellerin semaya açık
ve iki damla gözyaşı avuçlarında

dar geçitlerdeyim
ruhumda sıkıntı
beynimde düşünce
yokluğunun içindeyim
kurtar beni yılgınlıktan
çıkar karamsar gecelerin koynundan
al götür istersen maveradan ötelere
canım fedadır yoluna… itirazım yok
sıyır kurt düşen düşlerden aklımı
felaha ersin benliğim


anla
ben sensiz ben’de bile değilim


III.


kurumuş dudaklarımda özlemini içiyorum
yakıyor genzimi silik hatıralarım
korkuyorum öpsem alnından kaçar diye hayalin
iz bırakmadan
heyhat… sessizce düşüyorum peşine gölgelerin


artık sahipsiz çırpınışlar dans ediyor bedenimde durmadan

Hüseyin AKOVALI