KORKUYORDU...
Saklı duyguları vardı kelepçelenmiş.
Suçluydu,affedilmeyi beklemiyordu, Hele inkaraysa hiç gitmiyordu. Biliyordu yıllarca hüküm giyeceğini, Biliyordu kendini hiç affetmeyeceğini... Kaç kişinin canını acıtmıştı ki? Kaç kez durdurmak istemişti kendini? O da bilmiyordu, Bir kez daha firar etmekten korkuyordu. Beyninde,bedeninde o kadar giz vardı ki, Anlatamıyordu,korkuyordu... Celladın gelmesini ve düşüncelerini öldürmesini diliyordu. Duygularında,düşüncelerinde yok olmalıydı, Mecburdu... Yıllarca bir damgayla yaşamak istemiyordu. Yalın olmalıydı onca insan gibi, Terk etmeliydi,duygularından vaz geçmeliydi. Vaz geçmezse duygularından müebbet giyecekti. Suçluydu ve kurtulmanın zamanı gelmişti, Celladın karşısına geçip ölmek istedi. Şimdiyse yeniden doğmuş gibiydi... Nuray Dülgar |