özeleştiri
Hep bir şeylerin mücadelesini
vermekle geçti hayatım. Bilmeyerek!. Alanlardaydım hep doğduğum günden beri! bebek arabasıyla, babamın omuzlarında, kendi imkanlarımla sonra. Alanlarda değil sadece, kendi içimde verdim en çetin mücadelelerimi! Göz altına alındığım da oldu, dayak yediğimde sabahlara kadar. Ama içimde yaşadım en ağır işkenceleri! Tutuklanmadım hiç ama Tutsaklıklarım oldu içimde yaşadığım. İnanma! ki en ağır tutsaklıklardı belki! İnandım sonra Lenin’e, Stalin’e, Che’ye, Atatürk’e. İnanmamaya inandım sonra bilmekten başka hiçbir şeye! İnanmamaya inandım lâkin, bilmeden; inanmamaya dahil inanmamak gerektiğini! Deniz Ozan ŞENTÜRK “balaban Kent Şairleri” |