Akif’in Bülbülüne-1-

-’Hayır, mâtem senin hakkın değil...Mâtem benim hakkım”
.....................................................................Mehmet Akif ERSOY


Ağla bülbül, yan ey bülbül! Avâzın gökleri sarsın
Kara, soğuk gecedeyiz; ben ağlarım, sen susarsın

Hazan yürür bahçelerde, kan damlatır gonca bir gül
Dert taşıyor Kızılırmak; sen de taşı, kıvran, bükül!

Duymaz mısın, hıçkırıyor bize yuva olan toprak?
Gaflet desem gaflet değil, gel ey bülbül şu işe bak:

-Gizlenmiş bir çark dönmekte sokaklarda, caddelerde
Nesl-i inkâr meydanlarda, Asımların nesli nerde?

Yeni baştan bozmak için, şu güzelim birliğimi
Nice oyun tezgâhlanır, yıkmak için dirliğimi

Sussam sen gibi: susamam; yüreğimde sancılar var
“Uyuma, kalk uyan! ” desem, sanki kıyametler kopar.

Yuvan vardı dal üstünde, târ-ü mar oldu mu söyle?
Senin de tüm yavruların namazın kıldı mı böyle?

“Ermeniyiz” diye çıkıp, bağırdıkça niceleri
Çökerttiler gök kubbeyi, deldiler bak yağız yeri

Hoşgörümüz pamuk değil, taşacak sabır küpümüz
Dört bir yanı sarılmış ta, garip, yetim Türklüğümüz.

Nerde kaldı analar ki: Fatihleri doğuracak
Hamur edip tarihleri ışık ışık yoğuracak?

Dengesini yitirene “Gel, kendine gel! ” diyecek
Atatürk’ce seslenecek, seslenecek sabaha dek.

Dikip gönül burçlarına Türk’ün şanlı bayrağını
Yerle yeksan edecektir, oyunların şom dağını…

Ayağa kalkar Sakarya, birleşir de çelik kollar
Girer hizasına yollar, yuva olur yeşil dallar

Bitmedi umudum, bitmez; mor ufuklar benim daha
Sen de yitirme umudu, az kaldı güzel sabaha

Susma bülbül, susma bülbül! Avâzın gökleri sarsın
Kara, soğuk gecedeyiz; ben ağlarım, sen susarsın…

Mustafa Ceylan

******************************************************************

AKİF’İN BÜLBÜLÜNE-2
(GÜLCE-Yediveren)

Çağlar boyu özgürdün Gazze’de, Karabağ’da
Çağlar ölüm ırmağı, bahtın var kara bağda

Ağla örüldü zaman, zalim elinde her yan,
Ağla bülbül ben gibi, kıvran, bükül, gayri yan!

Yemyeşildi yapraklar, neden anlayamadın?
Yem oldun canavara, çağı anla, yamadın

Al, kışını-yazını; kurudu işte ağaç
Alkışını bırak da, akıllıca bir ağ aç!

Irakta nurlu ufuk, bulut boyandı kana
Irak’ta eşkiyayla su içer kana kana

Savaş erkekçe-mertçe olsa, lâkin kalleşce
Sav, aş; başındaki dert, seni tutuyor leşce

Attılar yavruları yuvandan kanat kanat
At’tılar, kartaldılar, dediler yürek kanat

Yakına gelmez barış, avâzına dil erse,
Ya, kına yaksın tarih, ya da sussun dilerse.

Kar’a düştü gül kanı, bahçıvan şimdi neyler?
Kara zindan gecedir, hüzün sağaltır ney’ler.

Eşin, öğüt zamanı, kalburdan sen, elerce
“Eşin vardı âşiyan” bahardı senelerce.

Gör üşenme, duy işit; Hakk ne diyor Kur’an’la
Görüşen mesut yârle, saatleri kur anla.

Ceylan kahpe dünyayı biliyor bak el ini,
Ceylan Asımın nesli, haydi uzat elini…

Mustafa CEYLAN