KÂBUS
Kapkara bir çalıydı bitiverdi arada
Gözlerimi uykuya kapattığım sırada Ne irinler fışkırdı kapanmayan yarada Gitmeyen adımlarım yerinde sayıyordu Yer ile gök birleşmiş ortasında tek resim Dudaklarım kurumuş çıkmıyordu hiç sesim Sanki hayat bitiyor adeta son nefesim Ellerim arasından bir yıldız kayıyordu Gece hiç ermeyecek sanıyordum sabaha Gidişinin ardından döndüm ahım eyvah a Çıkmayacak anladım sensiz gönlüm felâha Gizli bir el günümü geceye boyuyordu Her ne yöne bakınsam karşımda idi yüzün Odamın her yerine sinsice sinmiş hüzün Veda edip giderken dilinde ki son sözün Altın tepsi içinde eceli sunuyordu Bu korkunç kâbus bende kanla teri karmıştı Deli gönül oysa ki unuturum sanmıştı Sevdayı onda bulup onla suya kanmıştı Bu gün de her gün gibi yüreğim yanıyordu. |
derin anlam yüklü gerçekten ( bunu nasıl beceriyorsun hiç anlamıyorum :) )
bir anda o kabusun içinde buluveriyor insan kendini
valla tebrikler ... ne denir ki başka
M U H T E Ş E M M M...