Hülyalı gözler
Şafaklardan medet bekleyen esrarlı gözler,
Bir şimşek gibi çakar kör gecelerde, Yüreği koraleve çevirir,kül estirir. Bir sevda şelalesi gibidir ne dert bırakır nede elem. Kor parçası hülyalı gözler.. Yakışına müptela oldugum,esiri oldum, En büyük günahlarıyla cehennemde yanmakta gibiyim, Aldı beni benden o hülyalı gözler. Artık uzak değilim,yakınım dersin, Bir nefeslik mesafede,Hasretimde değilsin. Yansın bu can davetkar bakışlarda, Kansın gönül bunca yaşanmamışlıklara, Öyle bir yangın ki düşer ocaga... Ne yagmuru dindirir gözlerimin ,Nede hasretlere esen rüzgar Sadece,İki damla yaş mirastır kalan..., O HÜLYALI GÖZLERDE! |
Yakışına müptela oldugum,esiri oldum,
En büyük günahlarıyla cehennemde yanmakta gibiyim,
Aldı beni benden o hülyalı gözler.
bütünüyle gzel aslında şiir ..ama burayı aldım ben..acaba cehenemde yanmana sebep o gözlermi yoksa o gözlerin sahibine kul olan,aklına isyan eden yüreğinmi...hangisi dost...
tebrikler selamlar şair dostuma