YOKSUN ARTIK
Sana söylemek istediğim ama söyleyemediğim
Çok sözüm oldu Ama hiçbirinde yanımda yoktun Mektuplarla yaşattık içimizdeki fırtınaları Kağıt sıcaklığında yaşadık sevgimizi Dört gözle beklenen kavuşmalardı Bizi birbirimize bağlayan Birkaç güne sığdırmaya çalıştığımız Dolu dizgin yaşamaya çalıştığımız günlerin Son durağıydı tren garı Son kez sarılırdık birbirimize Hiç bırakmayacak hiç ayrılmayacak gibi Seni uğurlamak sevmek kadar acıydı Sevgimize tanık mektuplarımız vardı Azaldı Şiirler artık anlatamıyordu sevgimizi Sigaramdan çıkan dumanda kaybolmaya başladı yüzün Yüzün, o hep son sahnedeki Ağlamaklı, seni seviyorum diyen ifaden Mesafeler gittikçe çoğaldı Özlemlerimiz çoğalırken, umutlarımız azaldı Yazdığımız şiirlerin sonları gelmezdi ya Artık gelmeye başladı Farketmeden şiirlere yazmışız sonlarımızı Zor gelmiyordu artık tren garında ayrılışlarımız Sarılmalar artık çok kısaydı Sen giderken ben ardından çok şey söylemek istedim Zamanamı yenik düştüm Mesafeler çoğaldı, umutlarımız azaldı Mektuplar yazmıyorduk sevgimizi anlatan Şiirler kafiyesini çoktan yitirmişti Ve artık Yoktuk biz Zamanamı yenik düştük Mesafelermi sebepti körelen sevgimize Sana söylemek istediğim çok sözüm oldu Ama hiçbirinde yanımda yoktun Ve artık sonsuza kadar yoksun Elimde kalan söylemek istediğim söyleyemediğim Sözlerim Sana dair yazılmış, sevdamızı yaşatmış şiirlerim Birde o seni sonkez uğurladığım Soğuk, sessiz, ıssız tren garı.... |