Sen gülerdin,
gülüp gecerdin;
aşkı kimliğine, yazına, kışına,
kalbine yazdıranları gördüğünde.
Kıyamet kopsa kalplerde inanmazdın,
ne adı aşk olana, ne feylesofuna aşkın.
Narkissos bile sendelerdi gördüğünde;
şuurunu şuursuzca tutardı
gözlerinden sen okunuyorken.


Muvakkit bedenim taş kesiliyor,
Şimdi yollara bakıyorum gelirsen diye
bakmakla gelse kimleri getiririm;
seni getiririm mesela birkez sarılabilmek için,
"seni seviyorum" diyebilmek için ya da.


Ayağının tozunu bile süpürüyor deliren yağmur suları,
ne sesin gelir ayyuka çıkan,
ne bağırsaklarda damıtılmış Haliç’in kokusunu
aşıp kokun gelir burnuma.
Yer yön bilgisi yok olur haberlerine.


Şimdi donmuş aşkını büyüleyip buharlaştırsam;
uçup gitse, bulut olsa gök yüzüne,
ve yağsa üzerine ıslanmayı sevmediğin halde.
Yanaklarından dudaklarına aksa her bir damlası
gözler kalbin aynasıdır,
yansısa kalbinde göz kapaklarına dolan aşkım...


Levent Bal
29.10.2009 (00:50)
Bursa