Tohumun hasını yüze serince
Yoksulluğum biter toprak verince
Mazotçu, gübreci ipi gerince
Âşıklığın biter dersin. Öylemi?

Toprak ustasıyım ırgat değilim
Üretmeye daim fikri meyilim
Ürünler içinde sevda seliyim
Âşıklığın yeter dersin. Öylemi?

Ekin tarlasında muhabbet kardım
Darı ambarına teklifsiz vardım
Dostum belleyerek gönülden sardım
Âşıklığın geçer dersin. Öylemi?

Dönüm üzerinden verseler para
Katamam hesaba yazamam kâra
Şu güzel vatanım düşmesin zora
Âşıklığın öter dersin. Öylemi?

Yüreğimi burkar tarlalar bozsa
Göğsümü açarım mevsimler yazsa
Rüzgârda uçuşur çiçekler tozsa
Âşıklığın tüter dersin. Öylemi?

İçerimi burksa biçilen paha
İşlerim toprağı dönemem daha
Çevreme çizilse kurnazca saha
Âşıklığın seker dersin. Öylemi?

Çoban Çeşmesiyim akarım duru
Boy verdi ekinler unuttum zoru
Toprakta belledim yeşili moru
Âşıklığın beter dersin Öylemi?