seni yazdım küllere, aşklara, ışıklara
gelemeyiş rüzgarını hesaba katmadım
güzel bir şiirdi doğrusu...

"Yüreğimi kırılgan ızdırap dalına bağladığımdan beri, Ayrılık türküsünün isyankar haykırışı ile başladım
Sensiz gelecek sabahların ilk saatlerine. Ne hazindir ki, artık yoksun….
Ve..
Yıldızların dizleri titremekte. Semanın bağrından kopup gelen bir rüzgar Tüm öfkesi ile yüzüme esmekte.
Her batan güneşle beraber isyanlar doğmakta ürpertici geceye. Gözlerin var yorgun gözlerimde
Hatıran var yüreğimin en ücra köşesinde Umudum, kar kristalleri gibi avucumda erimekte..

Kan kusan nehir, sinemde düğümlenen hıçkırıklar, yokluğunun eseri…
Hasret ise en hazin kıyafetini çekmiş üzerine Vuslat umutsuz bekleyişi ile çoktan tükenmiş ölü bir serzenişe..


Yüreğimse sendeleye sendeleye diz çökmüş sensizliğe!… Ve Şiirlerimin göz yaşı yürek tarlama milyonlarca acı ekmekte..

Düşüncelerim , iyi niyetlerim , Umudum.. kader tarafından katledilmekte.. Yüreğim bi çare , yokluğunu haykırır her gece. Gel kurtar beni , bu sensizlikten, Kapalı vuslatın kapılarını aç ardı sıra.. Salıverme beni Ölümün kollarına, Azrail’in peşine , bir bilinmez seferine…!"